Wady wzroku

Promień świetlny po zetknięciu się z okiem załamuje się na rogówce i soczewce. Rogówka ma stały kształt, ale mięśnie gałki ocznej mogą zmieniać kształt soczewki. Te zmiany nazywa się akomodacją oka. Gdy patrzycie na oddalony przedmiot, to promienie świetlne docierają do oka niemalże równolegle. Soczewka pozostaje wówczas cienka i płaska, prawie nie zmienia się kąt padającego światła. Gdy patrzycie na przedmiot  znajdujący się blisko, to promienie świetlne dochodzą do oka z różnych kierunków, nierównolegle. Gdy mięsień rzęskowy zmienia napięcie, powoduje to zmianę kształtu (uwypuklenie i zakrzywienie) soczewki. Wówczas promienie załamują się do jednego ogniska.

Krótkowzroczność

Osoba krótkowzroczna nie może wyraźnie widzieć oddalonych przedmiotów, gdyż jej oczy skupiają promienie świetlne w punkcie leżącym przed siatkówką. Wynikiem tego jest rozmazany obraz powstający na siatkówce. Krótkowzroczność jest zwykle spowodowana zbyt długą gałką oczną lub zbyt grubą soczewką. Dotyka ludzi w każdym wieku.

Dalekowzroczność

Osoba dalekowzroczna nie może dobrze widzieć przedmiotów bliskich, gdyż jej oczy skupiają promienie za siatkówką, a nie na niej. Znamy dwa podstawowe typy dalekowzroczności. Gdy gałka oczna jest w stosunku do soczewki zbyt mała, mamy doczynienia z hyperopią, czyli hypermetropią. Soczewki nie mogą skupić (zaostrzyć) światła na przedmiotach bliskich i dlatego odbierany obraz jest rozmazany. Hiperopia dotyka ludzi w każdym wieku. Presbyopia zwykle rozwija się po 45 roku życia. Gałka oczna posiada właściwy kształt, ale soczewki zaczynają tracić zdolność do zaostrzania obrazu. Oku udaje się zaostrzać obraz obiektów oddalonych, które są następnie widoczne wyraźnie, ale bliskie przedmioty pozostają nieostre.

Astygmatyzm

Osoba dotknięta astygmatyzmem nie może zaostrzyć obrazu w całym polu widzenia. Niektóre pola są widoczne ostro, a inne są rozmazane. Astygmatyzm jest powodowany przez rogówkę, która ma niesymetrycznie zakrzywioną powierzchnię.

Zez

Każde oko patrzy ze swojej pozycji. Mózg porównuje sygnały z obu oczu i wykorzystuje te informacje do określania jak daleko znajduje się obserwowany obiekt. Normalnie obie gałki oczne patrzą w tym samym kierunku, a więc ich pola widzenia częściowo pokrywają się. Oczy człowieka, u którego rozwinął się zez (strabismus),  patrzą jednak w różnych kierunkach. Gdy tak się dzieje, to mózg często ignoruje sygnały pochodzące z jednego oka.

Niedowidzenie

Niedowidzenie czyli amblyopia rozwija się głównie w dzieciństwie i pojawia się często razem z zezem i innymi wadami wzroku, albo też powstaje gdy jedno albo dwoje oczu mają ograniczone widzenie. Przy amblyopii  czyli „leniwym oku“ mózg otrzymuje sygnały tylko od zdrowszego oka. To może powodować ograniczone widzenie przestrzenne. Tzw. „Leniwe oko“ leczy się u dzieci zakrywając zdrowe oko oraz zalecając specjalne ćwiczenia oczu. Do chwili obecnej medycyna zakładała, że po osiągnięciu ósmego roku życia mózg traci zdolność do nauczenia się ogniskowania ułomnym okiem. Jednak w ostatnim czasie były przez amerykańskich i chińskich uczonych prowadzone eksperymenty z różnymi rodzajami ćwiczeń oczu, które obecnie umożliwiają również osobom dorosłym doskonalenie  zdolności do zaostrzania widzenia.

Źródła: 
David Burnie – Mała encyklopedia ludzkiego ciała, 
Healthday News

>> Jak poprawić sobie wzrok przy pomocy okularów Trener Oczu Vision Fix?